پس
آن‌گاه اهریمنِ همه‌تنْ مرگ بیامد و به پتيارگی، برَوَرَه را
بيافريد (وَندیداد، فَرگَرد یکم، بند هفت.(
بْرَوَرَه به چم «خرفستر وزوزکننده» (= زنبور وحشی) است. زَن+بْرَوَرَه نیز به چم «وزوزکننده» (= زنبور عسل) می‌باشد، و واژه‌ی زَنبور از همین بُنِ اوستایی برخاسته است. بر این پایه، ریشه‌ی عربی ندارد؛ زیرا در قرآن کریم از این حشره‌ی شگفت‌انگیز با نام نحل یاد می‌شود. واژگان بَرمور، پَرمور، بَرمَر پَرمَر، پَرموز، پَرموزَه به چِم «زنبور اَنگَبین»، همگی ریشه در این واژه‌ی آمیخته‌ی اَوِستایی دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر